Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

I am still alive!!

Χαιρετε χαίρετε! Είχα καιρό να γράψω όχι γιατί βαριόμουν αλλά επειδή με χτύπαγε η μοίρα ανελέητα. Αυτούς τους μήνες γίνανε πολλά δυσάρεστα ως επι των πλείστων και λίγα ευχάριστα αλλά παρα παρα πολύ ευχάριστα. Ωστόσο, όλα αυτά τα γεγονότα της ζωής μου με βοήθησαν να καταλάβω πως δεν πρέπει συνεχώς στη ζωή μας να προσδωκούμε να είμαστε χαρούμενοι για κάτι που θα συμβεί στο μέλλον. Αντιθέτως, πρέπει να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή το κάθε λεπτό που περνάει και πετυχαίνουμε κάτι μικρό. Κάθε μικρή επιτυχία είναι ένα βήμα για μια μεγάλη νίκη.

Που λέτε είμαι επιτέλους  μια πτυχιούχα!!! Ναι το ξέρω πως έπρεπε να ήμουν από πέρσι το καλοκαίρι αλλα λόγω κάποιων αστείων συμβάντων καθυστέρησε αυτό το ευχάριστο γεγονός. Έκλεισε λοιπόν ένα κύκλος της ζωής μου, κατέκτησα το πτυχίο μεταξύ κόπων και βασάνων και πλέον προετοιμάζομαι να ανοίξω τα φτερά μου για πιο μεγάλα και ρυψοκίνδυνα βήματα. Ναί,..... ετοιμάζομαι για μάστερ...

Γενικά για να πάει να κάνει και να ετοιμάσει αιτήσεις κάποιος για μάστερ στο εξωτερικό είναι ή σαδομαζοχιστής ή τρελός ή απελπισμένος. Ναι ήμουν και τα 3... Είμαι τρελή απο αγάπη για το αντικείμενο μου( Machine Learning), δεν με απασχολεί η κούραση και ο κόπος προκειμένου να επιτύχω κάτι αξιόλογο στη ζωή μου και τέλος ναι είμαι απελπισμένη με την ελληνική αγορά εργασίας. Όταν πρωτομπήκα στη σχολή μου ήμουν γεμάτη όνειρα και φιλοδοξίες για μια λαμπρή καριέρα στην πληροφορική που ίσως στο μελλον θα με βοηθούσε ώστε να κερδίσω κάποια χρήματα. Δυστυχώς αυτό το όνειρο άρχισε να ξεθωριάζει όταν φέτος έψαχνα για δουλειά... Τις προάλλες είχα πάει σε μια συνέντευξη που για 8ωρη εργασία και με αυξημένες αρμοδιότητες ώς πτυχιούχο πανεπιστημίου θα μου έδιναν τον βασικό... Απλά το σκέφτομαι και εξοργίζομαι.. Δηλαδή τζάμπα σπούδαζα ?? ωρες ωρες αναρωτιέμαι δεν ντρέπονται όταν τα λένε αυτά κάπιοι εργοδότες..  Επίσης, έτσι όπως πάει η κατάσταση στην Ελλάδα σκιάζομαι να μείνω εδώ ούτε για ένα λεπτό.

Στο θέμα μας τώρα... Οι αιτήσεις ήταν το πιο επώδυνο κομμάτι αυτήν την περίοδο στη ζωή μου... Αγχος γιατί τα πανεπιστήμια της Ευρώπης δεν δέχονται την Ελληνική Ταυτότητα αλλά μόνο διαβατήριο.. Αγχος που δεν έφταναν στην ώρα τους τα Τoefl και πολλά πολλά άλλα. τλχ τώρα βγαίνουν τα αποτελέσματα και τα περιμένω με αγωνία. Αυτές τις μέρες βγαίνουν και τα αποτελέσματα αν δέχτηκαν το paper μου ή όχι οπότε έχω μια αγωνία παραπάνω.

Σκέφτομαι όσα συμβαίνουν αυτήν την περίοδο στη ζωή μου και από τη μια φρίττω από τρόμο αλλά απο την άλλη μαρέσει που έχω τη ζωή μου στα χέρια μου και παλεύω για το καλύτερο. Eπίσης, κατάλαβα πως ο Θεός είναι πάντα εκεί όταν τον χρειαζόμαστε. Μπορεί να μην τον βλέπουμε αλλά έχει στείλει ανθρώπους γύρω μας που μαρτυρούν την παρουσία του...

Αυτά για σήμερα , θα έρθω την επόμενη βδομάδα για τα ευχάριστα ή τα δυσάρεστα από τα πανεπιστήμια


2 σχόλια: