Άλλος με τη βάρκα μας?

Άσχετος ο τίτλος με αυτό που θα γράψω αλλά αυτό που εννοώ έχει να κάνει -τίποτα άλλο θα γίνει? Πριν ένα χρόνο πίστευα πως όταν προγραμματίζεις κάτι καλά τότε θα πραγματοποιηθεί όπως τα έχεις κανονίσει. Αλλά δυστυχώς αυτό ήταν μια αυταπάτη που είχα. Όσο και να κοπανιέσαι και να σφίγγεις τα δόντια για να τα καταφέρεις, πάντα υπάρχει ο αστάθμητος  παράγοντας, αυτός ο παράγοντας που τα διαλύει όλα στο πέρασμα του. Πριν κάτι χρόνια είχα κάνει όνειρα και σχέδια για να βγω στο εξωτερικό, πάντα πίστευα πως οι γονείς μου θα ήταν σταθεροί οικονομικά για να με στηρίξουν (δημόσιος τομέας). Οπότε έρχεται μια αποφράδα μέρα που έμαθα τι είναι τα spreads και έτρεμα από το άγχος μην ανέβουν πάνω από 500 μονάδες. Έμαθα τι είναι το ΔΝΤ και googliza όλη μέρα για να δω την ιστορία της Αργεντινής που πηγαίναμε στα βήματα της. Ξαφνικά έμαθα ποια είναι η Μέρκελ και τι είναι το eurogroup που συνεδριάζουν οι πρωθυπουργοί και υπουργοί οικονομικών. Τέτοια ζητήματα ποτέ δεν με είχαν απασχολήσει στο παρελθόν αλλά ξαφνικά έγιναν μια καθημερινότητα, μια ρουτίνα που έπρεπε να παρακολουθώ γιατί πάνω σε αυτή στηρίζονταν τα όνειρα μου. Επίσης, έμαθα με αξιοζήλευτο ενδιαφέρον τι σημαίνει αναδιαμόρφωση χρέους και για 4 μήνες πρωτού η Ελλάδα πάρει το "βοήθημα" από το Δ.Ν.Τ είχα χάσει τον ύπνο μου καθώς και για το φόβο επαναφοράς της δραχμής στην Ελλάδα. Και τώρα τελευταία καταλαβαίνω πως και που είμαστε στην Ε.Ε δεν μου προσφέρει πρακτικά τίποτα. Κάποτε τότε που δεν ανήκαμε στην ενωμένη ευρωπαϊκή πολιτική οι Έλληνες φοιτητές δικαιούνταν υποτροφίες για χώρες της Ευρώπης. Τώρα τι?? Τώρα τίποτα ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή ένωση και άρα έχουμε λεφτά να τα βγάλουν πέρα οι γονείς μας... Τι ακριβώς λεφτα ακόμα τα ψάχνω... Έχουμε την πιο ακριβή βενζίνη στην Ευρώπη ακόμα και η Γερμανοί έχουν βενζίνη γύρω στο 1.10 όχι 1.50 που έχουμε εμείς. Όλα τα προϊόντα μας είναι τλχ 2-3 ευρώ πιο ακριβά από τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες. Και τέσπα πείτε ότι είναι ίδια (που δεν είναι) ο βασικός μισθός στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες αποκλείεται να είναι   621 ευρώ!! Με πιάνουν γέλια πραγματικά.. Όλοι είναι για γέλια βασικά.. Την μια παραπονιούνται που υπάρχει δημογραφικό πρόβλημα από την άλλη οι περισσότεροι άνεργοι είναι νέοι... Οι νέοι μέχρι 25 χρονών είναι αναγκασμένοι να πληρώνονται με 620 ευρώ... (αν βρουν δουλειά) και μετά τα 25 ωσπού να εδραιωθούν περνάνε κανά 5αρι χρόνια. Υποτίθεται ότι το μέλλον της Ελλάδας είναι οι νέοι ωστόσο όλοι στις δουλειές τους ζητάνε προϋπηρεσία. Δηλαδή άμα δεν δώσουν μια ευκαιρία σε αυτούς που δεν έχουν προϋπηρεσία πως στο καλό θα έχουν προϋπηρεσία. Ειλικρινά νιώθω σαν να ζώ στη χώρα του παραλόγου. Επίσης,  δεν πιστεύω πως θα αλλάξει ποτέ η Ελλάδα. Το μόνο που θα ήθελα είναι να μην μπαίνει τροχοπέδι στα δικά μου όνειρα. Δεν θέλω να σταματήσω να ονειρεύομαι.

H Mary πήγε για sushi!!

Καλησπέρα σας, θα σας γράψω σήμερα για την τραυματική εμπειρία που πέρασα τρώγοντας sushi. Είχαμε βγει λοιπόν με παρέα και το έτερον ήμισυ και είπαμε να κάνουμε κάτι extreme. Ήρθε λοιπόν η περιποιημένη πιατέλα μας με τα ωμά ψαράκια ,ενίοτε τυλιχτά σε φύκι αλλιώς ξαπλωμένα σε μια μπουκιά ρύζι και η νερουλή καφε-κεραμμυδι σαλτσούλα που υποτίθεται βουτάς το σούσι. Παίρνω λοιπόν να φάω από αυτό με το φύκι (μάκι λεγόταν) . Στην πρώτη μπουκιά μια ανατριχίλα διαπέρασε το σώμα μου. Το φύκι είχε μια γεύση καπνιστής ρέγκας που δεν είχε ψηθεί καλά...έκανα την καρδιά μου πέτρα και προχώρησα στο εσωτερικό του ρυζιού που ήταν το κομματάκι με τον ωμό σολωμό. Η ανατριχίλα έγινε ακόμα πιο έντονη αλλά μπορούσα να αντέξω την καινούρια αυτή γεύση... Αφού πέρασε λίγη ώρα, η υπόλοιπη παρέα με παρότρυνε να δοκιμάσω ενα κόκκινο κομμάτι ψαριού ξαπλωμένο σε λίγο ρύζι και είπα να δοκιμάσω να βάλω και λίγη από τη πράσινο-λαχανί πάστα που είχαν στο πιάτο. Τι το θέλα!!! Με το που ακούμπησε τη γλώσσα μου η πρασινο-λαχανί χλαπάτσα μια κραυγή πόνου και αηδίας ξέφυγε από το στόμα μου. Ήθελα να φτύσω όπου έβρισκα αυτή την πρασινί αηδία καθώς είχε γεύση αλοιφής που βάζουμε στην ακμή η οποία ήταν κ τρελά καυτερή. ΜΟυ ερχόταν να δακρυσω από αυτό που δοκίμασα, αλλά η δοκιμασία δεν σταμάτησε εδώ... ¨Οταν πήγα να δαγκώσω και έβαλα στο στόμα μου το 1ο κομματάκι από το παχουλό κόκκινο κομμάτι ψαριού (πιθανολογώ ήταν τόνος) μια ακόμα αηδιαστική έκπληξη με περίμενε... Μια γεύση αίματος πλημμύρισε τον ουρανίσκο μου,(που τον έχω συνηθίσει σε μερακλίδικες γεύσεις), μια έντονη γεύση ωμίλας διαπέρασε το σώμα μου και με τρόμο ανακάλυψα πως έπρεπε να δαγκώσω ακόμα πιο δυνατά για να κοπεί το κομμάτι σάρκας που τόσο χαριτωμένα κειτόταν πάνω στο καλοσχηματισμένο κομμάτι από ρύζι. Πλέον ήταν και το καθοριστικό χτύπημα για μένα. Έψαχνα τρόπο να φτύσω δεν με ένοιαζε που, απλά δεν άντεχα να το έχω αυτό το πράγμα στο στόμα μου αλλά δυστυχώς δεν μπορούσα και έτσι αναγκάστηκα να το φάω όλο... Μετά από αυτό το σοκ φίλοι μου είμαι σίγουρη ότι δεν προκειται να ξαναφάω στη ζωή μου σούσι..

Καλό μεσημέρι!!